Wanneer mijn wekker gaat, is het menens.

Ik zette mijn wekker om 5u30. Met de gedachte aan het vertrek in mijn achterhoofd, ging ik een slapeloze nacht tegemoet. 

s' Ochtends aan de ontbijttafel kon ik mijn tranen niet bedwingen, hetzelfde bij aankomst in Zaventem. De stress nam even de bovenhand, maar wanneer ik Eline, Lotte en Sanne zag, ging het terug beter. 

Vanaf de douane had ik het gevoel dat we vertrokken waren, ook al duurde het dan nog 2 uur. Ik las nog een aantal hartverwarmende berichtjes (waarvoor dank) en zette m'n gsm op vliegtuigstand. 

Na 3 halve films, 'goed' eten, een zakje kots, een krijsende baby en heel veel turbulentie kwamen we aan in Kigali, Rwanda. Een paar mensen stapten af, sommigen stapten op, wij bleven zitten om nog 40 minuten naar Entebbe, Oeganda te vliegen.

22u 45 lokale tijd: aangekomen! 
Eerste indruk? Bedrukkende warmte, vriendelijke mensen en alles opt gemak.  

Fien